Publicacións

Mostrando publicacións desta data: Febreiro, 2020

El Agujero de la Tierra: Prólogo

Imaxe
En el “Gran Búnker” se refugiaba uno de los más importantes científicos del grupo “Prosperidad Generacional”: Charles Le Blanc. Apuesto, rico y lleno de séquitos en sus costados. Su desaparición fue una gran tragedia para los científicos generales; se decía que Charles había esquivado una acusación de 139 años de prisión por sus influencias con las personas del jurado popular (Juicios de Alaska) *. [* Los miembros del PG (320 personas) fueron acusados de manipular a los científicos independientes ecologistas, a los políticos de cualquier ideología, de matar al General Mayor de la Fuerza Oriental Tanaka, al líder espiritual y ecologista francés Kylian Rasheed, y, finalmente, de llevar al mundo ante su mayor catástrofe global. 20 miembros del PG fueron desterrados al Mar Agónico, donde morirían asesinados por unas extrañas morsas marinas. El resto de ellos, refugiados y protegidos en los búnkeres ideados por ellos. *] Un año después de los juicios, Charles se mudó al “Gr

The Assassination of God: Allegory to Glory (EN)

ALLEGORY TO GLORY Seeing games of yesteryear -It's hard to say, but it's like that- we crashed on that bed of luck, during our lengths Those species of minds -calls about his agile instinct-, incessant libertarians to the "you hostile" although cesareas that shine Your most creative good. And you say of us, -that you have not accompanied- how many you worshiped being servants of death They will be the misfortune itself. For your apparent luck as told by your chalice, that you will be cursed ascetic and forest novelesco. And I would like to meet you, even if I was skeptical -who will be like this for you- wanting, through the dark channels, a single moment in which, alone, We can expedite the account: Is that insane head, or only mine in your ecstasy -While you laugh- when do we have the heyday?

El Asesinato de Dios: Alegoría a la Gloria

ALEGORÍA A LA GLORIA Al ver juegos de antaño -es duro decirlo, pero es así- nos estrepitamos en ese lecho de suerte, durante nuestros largos. Esas especies de mentes -llamadas en cuanto a su ágil instinto-, libertarias incesantes al “tú hostil” aunque cesarias que sacan a relucir tu bien más creador. Y dices tú de nós, -que no has acompañado- cuanto aquellos que venerabas siendo siervos de la muerte serán la desgracia en sí. Por tu suerte aparente en lo contado por tu cáliz, que serás maldito ascético y novelesco de los bosques. Y querría conoceros, aunque fuera escéptico -que por muy cuenta vuestra seremos así- queriendo, a través de los sombríos canales, un solo momento en el que, a solas, podamos agilizar la cuenta: ¿Es la cabeza aquella demente, o solo la mía en tu éxtasis -mientras ríes- cuando tenemos el apogeo?

Poesía Surrealista Galega

Imaxe
CHEIRO A CENTEO E XAMÓN ASADO Nas mañás cando abría o Pandereta, soaban os galos da Botica, Manoliño, tiraba pra' praza onde hai festa. Nas mañás cando abría o Pandereta, Xurxo bebía o viño da cunca rubia, Aurelio lía as novas de ver quen rouba. Nas mañás cando abría o Pandereta, pan e festa. Nas mañás cando abría o Pandereta, a fonte cheábase de xente: na Botica chegaba o verao. --------------------------------------------------------------------------------- O YUPANQUI E A CERRAZÓN DAS IDEAS E agora seguimos manexando os cambios bruscos da vida. No deserto levo un coxín, en forma de carozo de pexego, cunha cor alaranxada típica do areal onde crecín. Mentres o azul escuro, terrible medo das temibles mulas, embebedábase na xesta da lúa, amiguiña da sen-razón. E posibelmente as alimañas do presente, das visións de Deus máis eu, das crecentes e curtidas terras cheas, poderán presumir cando queiran, investigarán racimo

El Banco (EN)

Imaxe
THE BENCH All this time, sitting on a bench cracked by loneliness, he had been thinking about her. I am fascinated by that person, so fleeting in his bad reactions, so murky in his gaze. Why did you have to go to that town in the middle of nowhere? The truth is that, sitting here, resting my elbow in a surprising and fluffy armrest, I looked at the past with melancholy. I loved her, but there was something else. At the time, I had to get up from the bench and the fog spread throughout my surroundings. My mind felt free, freed from a weight, escaped my comfort. My heart came up, a feeling of vertigo swept through my insides. I had to escape from that place. In an effort to return to normal, my steps were directed in the opposite direction of the bank. I wanted to run but I couldn't ... Should I empty my pockets? My left hand went into that pocket that had to be released. But my fingers felt an excessive emptiness, a colossal energy that unconsciously attr

El Banco (PT)

Imaxe
O BANCO Todo esse tempo, sentado em um banco quebrado pela solidão, ele estava pensando nela. Sou fascinado por essa pessoa, tão fugaz em suas más reações, tão sombria em seu olhar. Por que você teve que ir para aquela cidade no meio do nada? A verdade é que, sentado aqui, apoiando o cotovelo em um apoio de braço surpreendente e macio, olhei para o passado com melancolia. Eu a amava, mas havia algo mais. Naquele momento, tive que me levantar do banco e a névoa se espalhou por todo o meu redor. Minha mente se sentiu livre, livre de um peso, escapou do meu conforto. Meu coração disparou, uma sensação de vertigem varreu meu interior. Eu tive que fugir daquele lugar. Em um esforço para voltar ao normal, meus passos foram direcionados na direção oposta do banco. Eu queria correr, mas não podia ... Devo esvaziar meus bolsos? Minha mão esquerda entrou no bolso que tinha que ser liberado. Mas meus dedos sentiram um vazio excessivo, uma energia colossal que inconscie

El Banco

Imaxe
EL BANCO Todo este tiempo, sentado en un banco agrietado por la soledad, había estado pensando en ella. Me fascina esa persona, tan fugaz en sus reacciones malas, tan turbia en su mirada fija. ¿Por qué se tuvo que ir a ese pueblo en medio de la nada? La verdad es que, sentado aquí, apoyando mi codo en un sorprendente y esponjoso reposa-brazos, miraba al pasado con melancolía. Yo la amaba, pero había algo más. Al momento, me tuve que levantar del banco y la niebla se esparció a lo largo y ancho de mi entorno.  Mi mente se sintió libre, liberada de un peso, huida de mi confort. Mi corazón se vino arriba, una sensación de vértigo recorrió mis entrañas. Tenía que escapar de ese lugar. En un afán por volver a la normalidad, mis pasos se dirigieron en el sentido contrario del banco. Yo quería correr pero no podía... ¿Acaso debería vaciar mis bolsillos? Mi mano izquierda se metió en ese bolsillo que tenía que liberarse. Pero mis dedos sintieron un vacío excesivo, una